Update 2

Dinsdag 6 augustus 2019

Zoals geschreven in mijn vorige blog begon deze ochtend met een nieuwe fitness-test, namelijk de 6x 23m in 65 seconden. Ik had amper geslapen en was heel zenuwachtig. Het gevoel van presteren is hier enorm en je wilt je niet voor schut zetten tegenover je teamgenoten. Aangekomen op het veld zagen we dat onze hoofdtrainster er niet was door een meeting, mijn innerlijke hoop werd steeds groter dat de test misschien wel eens niet door kon gaan. De ochtendtraining bestond voornamelijk uit techniek, we sloten af met een dribbelvorm en na de training was ik best moe. Er wordt hier veel gewerkt met spelvormen zodat de intensiteit hoger is,  je wilt winnen. Een ding dat je goed merkt tijdens de techniektrainingen is dat je continue op je voorvoeten staat, mijn kuiten waren echt aan het branden. Toen de training was afgelopen kwamen de mannen op het veld, wij pakten onze ballen in en dachten dat we klaar waren.. Mooi niet. We werden bij elkaar geroepen op de achterlijn en iedereen zag de bui al hangen, sprinten. Voor degene die de fitness-test voorheen hadden gehaald gelde een serie van 6x, degene die het niet hadden gehaald of niet hadden meegedaan gelde het dubbele; voor mij dus 12x. De oefening was als volgt: 14m heen, 14m terug, 28m heen, 28m terug & dit in 19 seconden. Ik weet niet hoe ik het gedaan heb maar de eerste 8x waren gelukt, erna waren mijn benen zo verzuurd dat ik me er echt doorheen heb moeten bijten. Ik ben trots op mezelf hoe ik mij tot het einde heb gepusht en niet heb opgegeven, na die 12x was ik helemaal dood. Ik was blij dat ik de trap nog op kwam en dat mijn benen na een uur stopte met trillen. 

Na de ochtendtraining ben ik met de bus naar de Walmart geweest, hier heb ik wat dingen gekocht voor te eten en drinken. Waar ik enorm naar uitkeek was Cola, ik heb meteen 8 kleine flesjes gekocht, ik ben het water hier zo ontzettend moe gedronken dat ik echt iets anders nodig had. Ook heb ik zelfs Redbull gekocht, ik drink nooit Redbull maar op de een of andere manier heb ik het gevoel dat dit je toch wel vleugels geeft. Om 1pm begon de middagtraining weer, deze stond in het teken van verdedigen met de focus op de nummer 9 te bereiken vanuit de opbouw. Dit soort oefeningen doen wij voornamelijk in een 11 tegen 11. Het was een intensieve training, dit omdat je continue kort moet versnellen om bij je tegenstander op de hakken te staan. Ik was tevreden over mijn spel en kan zeggen dat ik me goed voel zodra ik op het veld stap. Ik vergeet even alles om me heen en heb geen tijd om na te denken over andere dingen. Na de middagtraining heb ik een ijsbad van 12 graden genomen, heerlijk. 

In de avond heb ik met een Duits vriendinnetje eten besteld bij Panda Express, ik nam rijst met kip en 2 mini loempia's. Ik was zo blij om eindelijk vlees te eten, het enige wat je hier in de dining hall krijgt als vlees is; een hamburger met een dikke plak cheddar kaas, bah. Toen ik terug ging naar mijn kamer heb ik foto's boven mijn bed gehangen, het was een intensieve dag geweest en was er echt even klaar mee. Eenmaal nadat alles goed op zijn plek hing heb ik flink wat tranen gelaten, elke keer als ik nu mijn kamer binnenloop is dat het eerste wat ik zie. Ik ben er zó blij mee! (Bekijk de foto's die ik heb geupload zodat je een idee hebt)

Woensdag 7 augustus 2019

Weer een nieuwe ochtendtraining, dit keer kwam als verassing coach Murphy. Een lange, gespierde man die gespecialiseerd is in strenght and conditioning. Geen oefeningen met ballen, geen rennen helemaal niks, geweldig. We moesten 5 lijnen vormen en ieder had zijn eigen plek, op deze plek moesten we allemaal oefeningen doen die te maken hadden met kracht maar ook om je rentechniek te verbeten. Hij hield de focus hierbij voornamelijk op het voeten- en armwerk. De oefeningen bestonden o.a. uit knieheffen, squats, burpees, superman, planken, achteruitrennen en springen.Na de training kregen we te horen dat hij vaker kwam, hier ben ik erg blij mee want dit was echt leuk om te doen. Eindelijk iets anders, en iets waar ik goed in ben. 

In de middagpauze ben ik verder gegaan met mijn creatieve uurtje, ik heb de rest van de foto's met een lint aan mijn andere muur gehangen links van mijn bed. De middagtraining bestond uit hetzelfde als dinsdag. Na de training heb ik mijn huiswerk afgemaakt en heb ik vrijwel helemaal niets meer gedaan. Ik was moe en ben op tijd gaan slapen, we hadden geen ochtendtraining maar een video-analyse die donderdag dus ik kon een uurtje langer slapen.

Donderdag 8 augustus 2019

Deze ochtend werd ik wakker met het beste appje ooit, papa en mama komen me opzoeken!!! Ik ben nu al aan het aftellen en kan echt niet wachten.

Zoals gezegt kregen we een video-analyse te zien over het verdedigende werk van Manchester City. De snelheid waarmee hun compact op een lijn staan, naar voren schuiven wanneer de bal wordt terug gespeeld en het korte werk is echt absurd. Normaal gesproken valt dit niet op maar als je zo'n analyse ziet, zie je precies waar je als verdediger op moet letten. Na deze analyse ben ik naar onze Athletic Trainer geweest, zij heeft mijn hele voeten ingetaped voor de middagtraining, de hoeveelheid blaren die je hier krijgt op het kunstgras is niet meer normaal. We trainen gemiddeld op een kunstgras dat in de middag 55 graden aantikt, je voeten branden maar je moet door. 

In de middagtraining zijn we verder gegaan met het verdedigende spel, dit keer vanuit het middenveld naar de spitsen en de aansluiting hiervan. Het was een normale training zonder verdere bijzonderheden. In de avond gaf onze coach een motivational speech in een 'tuin' van de campus. Hier zijn we met ons team heengegaan, een reden hiervan was omdat er gratis eten was haha. Ik heb hier geleerd hoe ik pigs in a blanket maak, dit is eigenlijk een soort van broodje knakworst die je gaart boven een kampvuur. Er was drinken, muziek en je zag ook eens andere mensen van de universiteit. Later op de avond ben ik terug gegaan met 4 andere meiden en hebben we 47 meters down gekeken met kaascrackers en popcorn.  We hadden een vrije ochtend op de vrijdag, dit in verband met de 2 wedstrijden die we in het weekend hebben. Hier heb ik dan ook gebruik van gemaakt en kon ik eens later naar bed dan gewoonlijk.

Vrijdag 9 augustus 2019

Een ochtend vrij, wauw. Ik ben vroeg opgestaan en had besloten om eens iets voor mezelf te doen. Ik ben naar de Walmart gegaan en heb hier mijn nagels laten doen, vervolgens heb ik nog kaascrackers en popcorn gehaald en heb ik mijn ochtend afgesloten met een broodje bij Subway. Nooit had ik gedacht dat ik eens 2,5 uur helemaal alleen ergens naar toe zou gaan, maar dit was echt heerlijk. Met niemand praten, met niemand rekening houden, overal zo lang over doen als je zelf wilt. Vooral het alleen eten, dit vind ik normaal zo ongemakkelijk maar op de een of andere manier deed het me echt goed. 

Eenmaal weer terug gekomen op de campus heb ik me klaargemaakt voor de laatste middagtraining van de week. Het beloofde een rustige training te worden met een 'walk through'. Dit betekende dat we de oefeningen gingen doen, die ook voor een wedstrijd werden gedaan. Tijdens een oefening zakte een meisje door haar knie, ze bleef liggen en iedereen zag dat het ernstig was. Zelfs de coach kwam het veld opgelopen, dan weet je dat er echt iets mis is. De intensiteit van de trainingen is zo hoog, iedereen was vermoeid van de hele week en had moeite om 100% te geven. Dit was dan uiteindelijk de reden voor de coach om na de training een overleg te hebben met de assistent-trainster. Ze hebben besloten dat de ochtendtrainingen niet meer doorgaan en we nog maar 1x per week op het veld trainen waarschijnlijk. k vind het erg jammer dat er zo'n blessure voor nodig is, zodat eindelijk eens het lampje gaat branden. Onze trainster kent echt geen einde en hierin heb ik me toch echt vergist. Ze maakt je gewoon af en put je helemaal uit tot je niet meer kan. Uiteindelijk wordt dan gezegd dat dit allemaal voor het goede doel is en je hier baat bij hebt als het seizoen begint, ik heb hier toch echt mijn twijfels bij. Zodra je geen bal kan aannemen of schieten, wat heeft het dan voor nut om iemand voorbij te rennen? Maar dat is mijn point of view, helaas kan ik dit niet delen want dat wordt echt niet gewaardeerd.

Zaterdag 10 augustus 2019 aka GAME DAY vs Gordon State College

Deze ochtend heb ik ontbijt gehad bij een Bagelcafe. Ik nam er een met een omelet, spinazie, tomaat en ui, het smaakte erg goed. Hierna zijn we doorgereden naar de Walmart en Target want een paar meiden hadden nog wat kleins nodig. Uiteindelijk ben ik terecht gekomen bij een nachtkastje dat ik nog nodig had, deze heb ik dan ook meegenomen. Ik heb hem helemaal zelf in elkaar gezet en was hier best trots op. Ik merk dat ik meer verantwoordelijkheid neem en dat ik mezelf positief heb ontwikkeld in de laatste 2 weken. Ik kan makkelijker dingen alleen.

Om 5 uur stond een gezamenlijk diner op de planning voor de wedstrijd, we kregen tortilla's. Tijdens het eten werden de rugnummers bekend gemaakt. Ik was er volledig van overtuigd dat ik nummer 13 kreeg, dit was immers aan mij beloofd in Juni. Ik wachtte maar en wachtte maar en bij nummer 34 kreeg werd Jessie gezegd. Ik was boos, teleurgesteld en snapte al helemaal niet waarom, ik heb in Juni schoenen laten bedrukken met nummer 13 omdat dit aan mij is beloofd. Ik wist niet wat ik ervan moest vinden maar er werd uitsluitend gezegd dat niemand mocht klagen, dus ik hield mijn mond. Ik moet zeggen dat ik hier best goed in ben geworden, normaal gesproken heb ik altijd wel een weerwoord en heb ik mijn mening klaarliggen. Hier krijg ik er echt niet de kans voor en moet ik mijn emoties de hele tijd onderdrukken. Nadat ik klaar was met eten heb ik meegeholpen met de warming-up, dit werd wel gewaardeerd. Je bent onderdeel van het team dus ook als je nog niet speelgerechtigd bent moet je meehelpen met activiteiten. Zo heb ik de ballenzakken naar beneden gedragen, ballen gehaald, waterflessen gevuld en noem maar op. De wedstrijd werd verdiend gewonnen met 3-1, we speelden erg goed maar dit kwam ook door de tegenstander die ons vele ruimte gaf. Ik kijk ernaar uit om hier in de verdediging te staan, ik krijg de kans om mijn steekballen en crossballen te geven, alles gaat toch om het rennen dus de mogelijkheid om deze ballen te geven is aanwezig. Hopelijk wordt ik snel goedgekeurd door de Amerikaanse bond zodat ik ook eens mijn kwaliteiten kan laten zien tijdens een echte wedstrijd dan alleen op de trainingen. 

Zondag 11 augustus 2019 aka GAME DAY vs Point University

Ik heb uitgeslapen en ben vervolgens naar Panera Bread gegaan om te ontbijten. Ik nam een wrap met een omelet erin en vanalles nog erbij. Hierna zijn we doorgereden naar Starbucks, mijn eerste Frappucino Caramel en oh wat heb ik hier van genoten. Eenmaal weer terug gekomen op mijn kamer ben ik op bed gaan liggen en heb ik PSV gekeken en op Netflix een film gekeken. Vervolgens heb ik me bij elkaar geraapt en ben ik in de felle zon een fitness-test gaan oefenen. Het zweet drupte letterlijk van mijn hoofd af en was blij dat ik nog leefde hierna. Misschien de volgende keer toch maar een beetje op tijd gaan, maar dit doe ik juist om te wennen aan de temperatuur omdat ik dit nog helemaal ben gewend. 

Om 5:15pm stond een ander diner voor ons klaar, we kregen sandwiches. Ik nam er 2 met bacon en 2 met rosbief met mosterd. De wedstrijd tegen Point University was niet goed, we lieten ze spelen, gaven geen druk om ze naar de buitenkant te drijven helemaal niks. De wedstrijd ging verloren met 1-3. Na de wedstrijd had de coach pizza's besteld maar hier heb ik niks van gehad. Meiden in het team hebben volgens mij geen opvoeding gehad en het woord 'delen' kennen ze niet. Vooral de Engelse, oh mijn god wat zijn die erg. Hun nemen gewoon simpelweg 4 pizza's mee naar hun kamer en oh jeej als ze iets moeten afgeven. Overal waar ik loop met eten vraag ik of iemand wat wilt hebben, dit is mij echter nog 0x gevraagd. Maar ook hier leer je van. Eenmaal terug aangekomen op mijn kamer heb ik maar een klein zakje chips opengemaakt en heb ik gekeken voor vluchten voor Sam, misschien dat we ons willen meeten in New York tijdens Thanksgiving. 

Maandag 12 augustus 2019

Ik ben om 9:30am wakker geworden en had lekker geslapen. Ik ben in de cafetaria voor de middagtraining gaan eten, eindelijk was het weer eens lekker en had ik een verzadigd gevoel. Tijdens de lunch kregen we een bericht dat we onze loopschoenen mee moesten nemen, ik kreeg meteen een hartklopping want ik wist dat het weer tijd was. Iedereen zat op veld toen de coach ineens de namen ging verdelen met wie loopschoenen aanmoest en wie de voetbalschoenen. Ik zat bij het groepje met de voetbalschoenen want ik had niet meegedaan met de wedstrijden, ook 3 andere meiden inclusief keepers die wel hadden meegedaan moesten bij mij meedoen. We waren in het totaal met 12 meiden en we werden volledig uitgeput. Stond je toevallig in het midden bij een rondo, moest je 4x sprinten naar de middenlijn, verloor je het partijtje kon je 4x sprinten naar de middenlijn en dit 1.5 uur lang. Het andere deel van de groep had een leuke middag, zij mochten lekker voetvolley doen. Ik was zo boos, ik werd gestraft naar mijn mening omdat ik niet had mee kunnen doen terwijl ik hier helemaal niets aan kon doen. De training was vreselijk en het einde was nog erger. Een meisje had een weerwoord en dan wordt je als groep gestraft, 2 rondjes konden we weer gaan rennen. Hierna kregen we een preek van de coach omdat er schijnbaar was rondgegaan dat verschillende zich hadden uitgesproken over de 2 wedstrijden binnen 22 uur. Het kwam er eigenlijk op neer dat als je klaagde, je het te veel vond, je niet je best deed, jezelf niet liet zien en noem zo maar op je terug kon gaan naar huis. Na afloop werd ook nog even duidelijk gemaakt dat er morgen de fitness-test plaatsvindt die de vorige keer maar 7 meiden hadden gehaald, haal je het deze keer niet wordt je waarschijnlijk niet meegenomen naar uitwedstrijden. Hier is een bepaald financieel limiet aan en niet iedereen kan mee. Na de training had ik het helemaal gehad, ze kennen gewoon geen einde en hebben echt geen flauw benul wat ze met de groep doen. Iedereen staat los van elkaar en het groepsverband mis ik echt nog, dit ben ik niet gewend dat iedereen voor zichzelf gaat. Ik vind dat rennen maar een onderdeel is van voetbal en je ook te ver kan gaan. Praten hierover met andere gaat niet want schijnbaar kun je niemand vertrouwen, alles word dus doorverteld aan de coach. 

Ik heb met mezelf afgesproken dat ik het de tijd geef en mijn best doe om alles eruit te halen wat ik in me heb, mocht het dit niet zijn, nou pech gehad. Ik heb in ieder geval alles gegeven en zie wel waar het schip strandt, ik wil het plezier in het voetbal niet verliezen en ben niet naar Amerika gekomen om alleen maar te rennen. Natuurlijk wist ik dit van tevoren maar dit is echt niet meer normaal. Gelukkig heb ik dingen in mijn vooruitzicht waar ik erg naar uitkijk en die in mijn achterhoofd blijven zitten, dit geeft me kracht.

Op naar een nieuwe week die hopelijk morgen goed start met level 25 van de fitness-test. Wish me luck en tot de volgende week!