3 maanden in Atlanta

Zo, dat was een lange tijd geleden, welgeteld 5,5 week. Zoals altijd is er erg veel gebeurd en elke week kwamen er weer nieuwe dingen kijken, wanneer je dacht dat je al alles gehad kon hebben, begon er toch weer iets nieuws. 

In deze tijd heb ik mijn 2 summerclasses afgerond, namelijk Sociology & Public speaking. Deze lessen heb ik met een A en B afgerond, zelf was ik erg tevreden hierover, alleen was mijn gemiddeld cijfer net 0,2 lager dan het teamgemiddelde waardoor ik nu per week 4 uur studyhall moet volgen. Dit is eigenlijk gewoon een huiswerkuur wat je compleet zelf over de week kan verdelen, je moet hier wel tijd voor vrijmaken maar aan de andere kant bevalt het me wel. Ik heb geen huiswerk meer na school/trainen en zo kan ik mijn avonden goed besteden aan mezelf of met vriendinnen.

Verder is er weer hard getraind en zijn de rest van de wedstrijden verloren tot afgelopen zondag waar we onze eerste overwinning boekte in overtime op een geranked team. Ik heb mijn fall quarter gepland kwa lessen en daarmee ben ik nu druk bezig. Ik heb biologie laten vallen omdat dit te veel werk was voor tijdens het seizoen, in plaats daarvan volg ik nu een online les, namelijk General Psychology. De school bevalt me erg goed en het gaat me goed af, woensdag heb ik mijn eerste toets in het vak Food Prep. Eind september heb ik mijn eerste Amerikaanse 'kermis' meegemaakt wat ze hier een 'fair' noemen, hier heb ik een deep fried oreo ontgroening gehad en heb ik de eerste hotdog geproefd, ook heb ik een goudvis gewonnen hier. Een vriendin van mij uit Florida had er ook een gewonnen, laterna heeft zij een aquarium gekocht en zij zorgt er nu ook voor.

Begin oktober hebben we een wedstrijd gehad tegen Cumberlands, hier kwam ik 2 Nederlandse meisjes tegen die ook vanuit Kingstalent de overstap hebben gemaakt naar Amerika, erg leuk om elkaar te ontmoeten en eens lekker Nederlands te praten op het veld. Later deze week heb ik geholpen op clinic, ik had mezelf ingedeeld bij een groep met verstandelijk/geestelijke gehandicapten. We moesten hier met ze voetballen en gewoon plezier maken, dit is zeker gelukt. Ik heb hier een klein jongetje van 6 leren kennen en deze heeft echt mijn hart gestolen, hij heeft me bijna alleen maar geknuffeld en kusjes gegeven, heb hem leren koppen en  uiteindelijk was hij zo moe van het rennen dat ik hem naar zijn moeder heb moeten dragen. Toen het was afgelopen moest hij huilen omdat hij niet wilde gaan, zelf vond ik het ook wel jammer maar ik ben zeker weer een ervaring rijker.

Verder ben ik naar een rugby wedstrijd geweest van school wat erg gaaf was en heb ik voornamelijk afgeteld tot papa, mama en Mario op bezoek kwamen. Op de donderdag, één dag voordat ze zouden komen, ben ik geblesseerd geraakt aan mijn enkel. Hiermee is mijn seizoen vroegtijdig tot een einde gekomen helaas. Bij het blokken van de bal is mijn enkel dubbel geklapt waardoor mijn enkelbanden zijn opgerekt. Ik heb een week met krukken gelopen en ben nu druk bezig met de revalidatie elke dag. Dit mocht echter de pret niet drukken op het feit dat ik bezoek kreeg. Het wandelen met krukken was dan niet leuk maar ik heb een geweldige tijd gehad. Op vrijdagavond zijn we naar The Battery gegaan, hier speelt het honkbalteam, hebben we wat gegeten en gedronken. Verder hadden Mario en ik als verassing voor ze om zondag naar de Atlanta Falcons te gaan, dit was erg geslaagd ondanks dat ze dik werden ingemaakt. Vooral lekker gegeten, gelachen en plezier gemaakt hebben we deze dagen, papa en mama gingen dan ook weer woensdag naar huis wat erg jammer was. Mario bleef tot zondag en zo hebben we ze afgezet op het vliegveld, onze eigen huurauto opgehaald wat een dikke bak was haha, en ons eerste ritje ging naar de McDonalds Drive omdat Mario persee eens iets wilde proeven hier omdat het alleen maar XXL porties zijn. We zijn op donderdag naar de halve finale van Atlanta United geweest, Frank De Boer gezien en natuurlijk een shirtje gekocht. Zaterdag had ik een hele dag vrij en hier hebben we dan ook gebruik van gemaakt, we hebben de hele dag in Six Flags rondgelopen en alle achtbanen uitgeprobeerd die wat er waren. Helaas komt aan alles een eind en mag ik vanaf nu weer aftellen tot december, nog 52 dagen!!

Nu komt mijn grootste update en deze kan ik dan ook nu definitief aan iedereen laten weten, na december is mijn tijd bij Life University afgelopen. Ik heb besloten om niet meer terug te komen, hoe veel pijn dit ook doet en hoe jammer het ook is, dit is de beste keuze die ik voor mezelf kan maken. Ik heb te horen gekregen dat ze geen enkele credits kunnen transfereren, dit betekent dus dat ze willen dat ik àlle jaren opnieuw ga doen. 4 jaar. This is ain't gonna happen. Ik heb al 2 jaar in Nijmegen gedaan en ben op de helft van mijn studie, helemaal opnieuw beginnen ga ik dan ook niet meer doen. Ik ben 22, heb andere plannen in mijn leven dan hier nog 4 jaar zitten, heb geen rekening gehouden met 4 jaar studie hier en daarintegen klopt het voetbalplaatje ook niet helemaal dan wat ik me had voorgesteld. Ik heb er nog even over nagedacht maar mijn school staat op nummer 1 en vandaar dat ik dan ook deze keuze heb gemaakt. Wat mijn volgende stap is? Geen idee. Ik hoop dat ik een transfer kan maken naar een school die mijn vakken uit Nederland wel accepteert en zo niet dan is mijn American Dream voorbij en ga ik vrolijk verder thuis. 

Verder hadden we vandaag een recovery session in het zwembad na onze overwinning. Echter was het niet erg rustgevend, we moesten flink wat baantjes zwemmen en voor een lange tijd watertrappelen. Met een kapotte enkel was dit eigenlijk best wel lastig, de pijn erna was ook wel te voelen. Voor nu ga ik maar slapen want er is een training ingelast om half 6 in de ochtend. In de middag gaat de rest van team weer naar Kentucky om de laatste 2 uit- en competitiewedstrijden te spelen en hiervan hangt dan ook af of we naar het Conference toernooi kunnen gaan. Afwachten dus. Voor mij bestaat uit deze week weer aan wennen dat ik alleen ben, school, fitness, revalidatie en vooral ook genieten. Stiekem hoop ik dat de weken nu wel voorbij vliegen, ik kan niet wachten tot kerstmis. Prioriteit is echter nu mijn quarter afmaken en duidelijkheid krijgen over mijn toekomst, zodra ik meer weet laat ik dit uiteraard weer horen.

Voor nu is het alleen nog, 6 weken genieten van mijn student-athlete leven en leuke dingen doen met vriendinnen. 

Doeiiiiii.